Aan tafel met de tijdreiziger

Tijdreiziger

Het avondeten…

De tijdreiziger aan tafel

Het avondeten.

De tafel vol stemmen, bestek dat klettert, kinderen die door elkaar praten.

Iedereen is er — lachen, vertellen, eten.

En jij?

Je zit erbij, maar je hoofd is elders.

Morgen nog die meeting.

Niet vergeten dat telefoontje.

Straks de kinderen ophalen.

En hoe ga je dat allemaal rond krijgen?

Je vork gaat naar je mond, maar je proeft nauwelijks.

Je ogen kijken, maar ze zien niet.

“En? Hoe was jouw dag?”

Het klinkt alsof het van ver komt.

Nog eens. Luider dit keer.

Pas bij de derde keer dringt het tot je door.

“Oh… ja… goed hoor.”

Je glimlacht.

En het gesprek gaat alweer verder.

Wanneer je opkijkt, zie je dat de anderen al bijna klaar zijn.

Borden leeg, stoelen schuiven naar achter.

Jij nog halverwege.

Alsof je altijd net achterloopt.

Niet omdat je niet mee wílt doen,

maar omdat je systeem al druk bezig is met gisteren en morgen.

Je lijf zit aan tafel.

Maar jij… jij bent onderweg.

Waarom je blijft tijdreizen

Je leerde ooit: ik ben pas veilig als ik voorbereid ben.

Als ik blijf herhalen wat misging.

Als ik blijf vooruitdenken om elk risico te vermijden.

Toen was dat slim. Het gaf houvast in een wereld die groter voelde dan jij.

Maar vandaag rooft het je leeg.

• Je adem blijft hoog.

• Je borst onrustig.

• Je spieren gespannen.

• Je blik altijd onderweg.

Zelfs stilvallen voelt onveilig.

Alsof je dan pas merkt hoeveel er in je lijf nog rondwaart.

De verborgen belofte

Tijdreizen lijkt controle te geven.

Alsof je jezelf beschermt tegen fouten of teleurstellingen.

Maar ondertussen glipt vandaag door je vingers.

Het gesprek.

De warmte.

De verbinding.

Hoe harder je probeert grip te houden,

hoe leger het voelt in dit moment.

De weg vooruit

De tijdreiziger houdt je in beweging.

Altijd onderweg, nooit echt aangekomen.

Tot je voelt dat veiligheid niet in gisteren of morgen zit.

Maar hier.

In dit moment.

In je adem nu.

In je voeten nu.

In je lijf dat hier zit, aan deze tafel.

Thuiskomen begint niet in je hoofd.

Het begint in je lichaam.

Herken je dit patroon in jezelf?

Je bent niet de enige.

In mijn praktijk werk ik dagelijks met mensen die zichzelf hierin herkennen.

Samen onderzoeken we hoe je lijf kan leren thuiskomen, stap voor stap.